تلاش مسکو به نظر می رسد که نتیجه داده است؛ چنانکه نتایج یک نظرسنجی نشان می دهد که بیش از 70 درصد از شهروندان ترکیه ای، نسبت به ائتلاف سیاسی، اقتصادی و امنیتی با روسیه، علاقه مند می باشند
 
چکیده: مقاله فوق به دیپلماسی انرژی روسیه در یارگیری ترکیه به نفع خود می باشد. پروژه هسته ای آکویو از جمله پروژه های مشترک دو کشور می باشد که باعث افزایش نفوذ روسیه در این کشور شده است. به گفته نویسنده در حالی که در دو قرن گذشته، ترکیه و روسیه جنگ های زیادی را پشت سر گذاشته اند، اما دیپلماسی انرژی روسیه باعث شده که بیش از 70 درصد از شهروندان ترکیه ای، نسبت به ائتلاف سیاسی، اقتصادی و امنیتی با روسیه، علاقه مند شوند. در حال حاضر روسیه بزرگترین تامین کننده گاز طبیعی و سومین تامین کننده نفت برای ترکیه است. به اعتقاد نویسنده، نفوذ ترکیه با افزایش درخواست آمریکا برای تحریم ترکیه به دلیل خرید سامانه موشکی s400 افزایش نیز خواهد یافت و بدین ترتیب این متحد ناتو را به سمت خود خواهند کشاند. در ادامه مقاله نیز به جاسوسی تسورکان در پروژه آکویو می پردازد که در ادامه حسن کونید زاپسو جایگزین وی شد که به دلیل نزدیکی به روسیه، کانال موثری برای این کشور می باشد.

تعداد کلمات : 1354 / تخمین زمان مطالعه : 6 دقیقه
 
 
نویسنده: آیکان اردمیر و جان لچنر
مترجم: سید محمد حسن هاشمی
 
ماه ژوئن ماه سختی برای نیروگاه هسته ای آکویو به عنوان اولین رآکتور هسته ای ترکیه و پروژه مشترک روسی- ترکیه بود. در روز 19 ژوئن، مقامات روسی، کارینا تسورکان، مدیر انرژی در مرکز RAO واقع در مسکو و عضو سابق آکویو را دستگیر کرد.

دو روز بعد، در روز 21 ژوئن، یک روزنامه نگار ترکیه ای، با استفاده از اسناد افشا شده از همان شرکت حقوقی که پرونده های پاناما را تهیه کرده بود، معامله 15 میلیون دلاری را مطرح کرد که متضممن تضاد منافع ثروتمند بزرگ ترکی ساخت و ساز، مهمت کنگیز و یک شرکت مشاور مستقر در جزایر انگلیس بود. مدیر این شرکت مشاوره ای، شخصی آذری- روسیه به نام فواد آخوندف است که مدیر عامل اجرایی سابق آکویو و عضو  آن تا فوریه 2018 بود.کنگیز یکی از پیشنهاد دهندگان برای مالکیت سهام در آکویو در معامله ای بود که در سال گذشته متلاشی شد.
 

بیشتر بخوانید : چشم انداز استراتژیک ترکیه (1)


درحالی که تنش میان روسیه و غرب، افزایش پیدا میکند، اظهار علاقه روسیه به ترکیه منجر به نگرانی در هر دو طرف آتلانتیک گردیده است. در واقع، در روز 8 ژوئن، کای بیلی هاتچیسون فرستاده آمریکا در ناتو اظهار داشت که روسیه سعی دارد از طریق فروش سامانه دفاعی s400 و قراردادهای انرژی به ترکیه، این کشور را به سمت خود بکشاند.

در حالی که قراردادهای دولت با دولت مطمئنا مهم هستند، اما کمپین مهم روسی به همان اندازه، جامعه بانفوذ تجاری ترکیه را به سمت خود می کشاند. نیروگاه هسته ای آکویو و افتضاح هیئت مدیره آن، نشان دهنده تلاش ترکیه برای نفوذ بر اردوغان و مشاورانش از طریق بخش خصوصی بومی برای ساخت تدریجی ظرفیت جنگ ترکیبی علیه یک متحد کلیدی ناتو است.

واژه جنگ ترکیبی شامل بهره برداری از منابع اقتصادی، سیاسی، مالی، مخفی و نظامی برای دستیابی به نتایج مطلوب سیاست خارجی در اتحادیه جماهیر شوروی سابق و غرب، می شده است. مسکو از منابع اقتصادی و شرکت های روسی برای اعمال نفوذ بر کاگزاران قدرت استفاده می کند که معمولا با استفاده از لابی است تا وابستگی کشور مورد نظر را بر انرژی روسیه در سطح دولتی، حفظ یا افزایش دهد.
در کتابنامه کرملین، شرکت های روسی کارفرمایان و تصمیم گیرندگان محلی را از طریق قراردادهای تجاری سودمند و جایگاه هایی با مشخصات بالا که عموما از طریق فرایندهای غیرشفاف است، به همکاری می پذیرند.

در ترکیه که طی دو قرن گذشته جنگ های زیادی با روسیه داشته است، انتظار می رود که عموم مردم بی اعتمادی طبیعی نسبت به روسیه و نفوذ این کشور در سیاست ترکیه داشته باشند. از این رو، کرملین، سخت تلاش کرده است که نفوذ خود را در ترکیه به دست بیاورد که این امر فقط از مسیر تبلیغات دنبال نمی کند، بلکه همچنین از طریق ارتباطات تجاری که شرکت هایی مانند روساتوم که مالک نیروگاه هسته ای آکویو است، سعی در نفوذ در ترکیه دارند. تلاش آنها به نظر می رسد که نتیجه داده است؛ چنانکه نتایج یک نظرسنجی نشان می دهد که بیش از 70 درصد از شهروندان ترکیه ای، نسبت به ائتلاف سیاسی، اقتصادی و امنیتی با روسیه، علاقه مند می باشند.واژه جنگ ترکیبی شامل بهره برداری از منابع اقتصادی، سیاسی، مالی، مخفی و نظامی برای دستیابی به نتایج مطلوب سیاست خارجی در اتحادیه جماهیر شوروی سابق و غرب، می شده است. مسکو از منابع اقتصادی و شرکت های روسی برای اعمال نفوذ بر کاگزاران قدرت استفاده می کند که معمولا با استفاده از لابی است تا وابستگی کشور مورد نظر را بر انرژی روسیه در سطح دولتی، حفظ یا افزایش دهد.
در کتابنامه کرملین، شرکت های روسی کارفرمایان و تصمیم گیرندگان محلی را از طریق قراردادهای تجاری سودمند و جایگاه هایی با مشخصات بالا که عموما از طریق فرایندهای غیرشفاف است، به همکاری می پذیرند.

آکویو یکی از پروژه های عظیم رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه می باشد و در رسانه ها به عنوان یکی از عوامل سازنده در ایجاد اعتماد در روابط دو کشورعنوان می گردد. پروژه 20 میلیاردی اولین رآکتور هسته ای ترکیه است که پیش بینی می شود 10 درصد از انرژی لازم این کشور را تامین نماید.

به عنوان بخشی از توافق مشترک، روساتام شرکت انرژی هسته ای روسیه، در قبال دریافت مالکیت 51 درصدی، تامین مالی آن را فراهم می کند. منتقدان این پروژه معتقدند که ترکیه باید به دنبال متنوع ساختن نیازهای انرژی خود از روسیه باشد و نه دو برابر کردن آن. روسیه پیش از این بزرگترین تامین کننده گاز طبیعی و سومین تامین کننده نفت برای ترکیه بوده است.

در پشت صحنه، حساسیت پروژه آکویو قطعا تائید دولت روسیه در انتصاب هیئت مدیره را اقتضاء می کرد و ما می توانیم تصور کنیم که مسکو می خواست افرادی درهیئت مدیره باشند که الزامات سیاسی پروژه اقتصادی را درک کنند. چنانکه موضوع جاسوسی بر علیه پیشرفت تسورکان، جزئیات آشکار شده از گذشته او، انگیزه روسیه برای انتصاب وی در هیئت مدیره آکویو را آشکار کرد. در واقع، رزومه تسورکان به تمام نقاط جغرافیاتی که کتابنامه کرملین در مورد آن نوشته شده است، مرتبط شده است. موضوع تسورکان نشان می دهد که در دنیای تاریک سیاست انرژی، مدیران اجرایی می توانند به عنوان پراکسی هایی برای دیپلمات ها عمل کنند و در فعالیت هایی درگیر شوند که کانال های رسمی ترجیح می دهند از آن بیرون باشند.

کارینا تسورکان، یک وکیل آموزش دیده، لینک هایی را به شرکت دوباسارسکایا که شرکتی در جمهوری پردنیسترویایی مولداویایی (ترانس‌نیستریا) بود، گزارش می کرد که این جمهوری در سال 1992 از مولداوی جدا شد و از آن زمان با نام جمهوری پردنیسترویایی مولداویایی یک کشور مستقل دوفکتو به‌شمار می‌رود. اگرچه به طور موثری تحت کنترل روسیه با حضور صلح طلبان روسی، است. شرکت بزرگ برق اینتر راو (Inter RAO) شرکت دوباسارسکایا را در سال 2005 خریداری کرد که همچنان 70 درصد از نیازهای برقی مولداوی راتامین می کند و باعث نفوذ ترانس‌نیستریا بر کیشیناو شده است. اینتر راو، به نظر می رسد که تسورکان را درزمان ورود این شرکت به بازار مولداوی استخدام کرده است و تسورکان قبل از اینکه سرانجام نه روز پس از دستگیری از پست خود اخراج گردد، پیوسته از پست عضو هیئت مدیره به رئیس بلوک معاملاتی ارتقاء پیدا کرد.

علاوه بر مولداوی، اسناد وی شامل جمهوری الحاق شده کریمه و جمهوری دونباس به عنوان جمهوری دست نشانده که کرمیلین از قلمرو اشغال شده در شرق اوکراین، بدست آورد. در کریمه و دونباس، همچون ترانس‌نیستریا تامین برق یک سلاح موثر است و نائبان جدایی طلب و همکاران آنها می توانند شهروندان اوکراین و مولداوی را در سردترین زمان زمستان گروگان گیرند. بنابراین مایه تعجب نیست که سرویس اطلاعاتی ناتو و رومانی علاقه مند به اطلاعات تسورکان هستند.

در هئیت مدیره آکویو، حسن کونید زاپسو معتمد رجب طیب اردوغان و مشاور ارشد سابق وی، جایگزین تسورکان، شد. زاپسو و همکارش کنگیز، بسیار به اردوغان نزدیک هستند. هر دو فرد، برای مسکو کانال های موثری برای دستیابی به حاکم ترکیه فراهم می کنند. از همه مهمتر، با توجه به مبالغ و قراردادهایی که در معرض قرار دارند، حلقه درونی اردوغان در پروژه های انرژی با روسیه، ممکن است چرخه فضیلتی را برای استراتژی جنگ ترکیبی روسیه فراهم سازد. از قرار گرفتن بیشتر انرژی ترکیه در اختیار ترکیه، باعث اعتماد اردوغان به روسیه می گردد و به نظر می رسد که کرملین در آکویو، دو نشانه را با یک تیر بزند و افزایش درخواست واشنگتن برای تحریم بالقوه ترکیه بخاطر تهیه سامانه دفاعی s400 ممکن نفوذ آن باارزش تر از هر زمانی باشد.
 

برگرفته از سایت: www.nationalinterest.org